Ik las recent een uitstekend boek over de visuele interactie tussen merk en gebruiker. Over visuele identiteit en strategie. Het is een aanrader voor wie met media, design en marketing heeft te maken.
En neen, mocht u het denken, ik heb geen aandelen in die Keure en maak geen publi-reportages. Ik kocht mijn boek gewoonweg bij de Standaardboekhandel voor 29 euro. Puur uit interessse. Een citroen valt moeilijk te verzoenen met een banaan. Maar geen banaan zonder glibberige schil. Ik vind het jammer dat er enkele bronvermeldingen en een register ontbreken. Maar laat dat echt detailkritiek wezen. Het blijft gewoonweg een schitterend boek voor vandaag en morgen.
Maand: februari 2019
Kleine oplossing voor grote flater met bouwblokjes van verzamelactie
De jongste marketingactie van supermarktketen Delhaize met plastic blokjes (Banbao®blokjes) werd een flop. Niet commercieel gezien welteverstaan, maar wel door de perceptie ervan en de slechtgekozen timing. De bouwblokjesactie zorgt hoedanook voor aanzienlijke reputatieschade.
In tijden van klimaatmarsen en het bannen van plastic uit het milieu is deze actie in het verkeerd keelgat geschoten van de (milieu)bewuste consument. Want zowel timing, tijdgeest en actualiteit bepalen mee of dergelijke commerciële acties slagen. Ook al werd deze promo-actie al maanden vooraf opgezet en bedacht. Een excuus-advertentie verscheen in kranten en moest enig soelaas brengen. En dat was maar goed ook. Duidelijke en eerlijke communicatie redt hier gelukkig deels de slechte beeldvorming van de actie. Delhaize maakte een inschattingsfout. Designthinking komt van pas.
Verzamelbakken?
De afval van de Delhaize shop-zakjes achterlaten in verzamelbakken in het warenhuis is geen echte oplossing. Ja, eerder een “extra” zinloze inspanning. Een doekje voor het bloeden. Niks meer. Delhaize erkent flater
Pientere oplossing van een juf
Meer info:
Less is more in spaghettisaus
Wat zie je op de foto? Twee potten spaghettisaus Bolognese van het merk Palazzo. Juist. Ik kocht de linkse pot het laatst in de Aldi. De rechtse pot kocht ik enkele weken eerder in hetzelfde winkelrek. Die zullen wel gelijk zijn, buiten de wat andere glazen verpakking, dacht ik op het eerste zicht.
De rechtse pot is minder hoog en heeft een hoger etiket. De linkse pot daarentegen is hoger en oogt ook groter en kocht ik het laatst. Ik bekijk ze toch even nader.
Wat blijkt: de kleinste pot bevat 430 g, de grootste 400 g. Optische illusie: de grootste pot bevat het minst inhoud! De prijzen heb ik niet vergeleken.
Ja, die ruwe 30 gram maakt niet zoveel uit denkt u. Niet muggenziften. Maar vermenigvuldig een paar miljoen potten, dan maakt het wel een gigantisch verschil. In winst. En qua volume saus kan je daar heel wat magen van hongerige spaghettivreters mee spijzen. Niet?
Les voor de achteloze consument: less is more. Een welbedachte verpakkingstruc.